مدرسه علميه الزهرا مياندوآب

اربعین در راه است و بوی عرفان عرفه  ،بوی آرزوهای منی،بوی احرام و بوی سعی صفا و مروه ، و شهری که در انتظار اولین زائرش چشم به  راه  است ، او می داند که زینب می آید ، اما نمی داند که زینب در شام قلب دشمن را با خطبه آتشین خود در هم شکسته .

کربلا … از چه آشفته­ای ؟! از چه می ترسی ؟! می­ترسی زینب تاب دیدن تو را نداشته باشد ، یا از شرمندگی عباس   می­ترسی ؟ نترس ؛ چون دیگر رقیه­ای همراه کاروان نیست تا از فرط تشنگی بر تو بنالد ، می­ترسی زینب سراغ حسینش را از تو بگیرد ؟ می­ترسی ؟! نترس ، زینب از کربلا تا شام رمی جمرات کرد و کسی که رمی می­کند دیگر بر قربانی خویش نمی­نالد ، او یقین دارد به رمی­اش چنان که ابراهیم با یقین رمی کرد .و عرفه را در شام و مجلس یزید به آرزو رساند .

امروز می­آید تا طوافت کند تا تقصیر کند ، تا نماز احرام بخواند و از احرام خارج شود ، سعی­اش را در کربلا ، بین قتل گاه و تل ، احرامش را در عاشورا شروع کرد . حج زینب جاودانه شد ، قربانیش نه جان ، بلکه نفس بود .مکه ،  به حاجیهایت بگو اگر احرام می بندید اقتدا بر زینب کنید تا کربلا دوباره احیا شود ، تا شعور عاشورا و اربعین در شیعه به جای شور بنشیند ، تا خطبه خوانان همه درس بگیرند که کربلا یک واقعه نبود ؛ یک دنیا عشق بود و ایثار و درس ، و واعدنا موسی اربعین لیله .  

دلنوشته سرکار خانم زکیه نورآقاخانی/طلبه سطح سه