مدرسه علميه الزهرا مياندوآب

وقتی زمان رحلت امام مجتبی علیه‏السلام نزدیک شد، به واسطه این که زهر در بدن مبارک حضرت اثر کرده بود، رنگ ایشان مایل به سبزی گردید. امام حسین علیه‏السلام پرسید: برادر جان، چرا رنگت سبز گردیده است؟ چشمان امام حسن علیه‏السلام غرق اشک گردید و فرمودند: حدیث جدّم رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله وسلم درباره من و تو مصداق پیدا کرد. ایشان فرمودند در شب معراج داخل باغ‏های بهشت شدم، دو قصر در کنار هم و مانند هم دیدم، ولی رنگ یکی سبز و دیگر سرخ بود. گفتم ای جبرئیل، این دو کاخ برای کیست؟ گفت یکی برای حسن است و دیگری برای حسین. گفتم: چرا رنگ آن‏ها متفاوت است. جبرئیل پاسخ نداد. گفتم: چرا جواب نمی‏دهی؟ گفت یا رسول اللّه‏، از تو شرم دارم. گفتم: تو را به خدا بگو. جواب داد: سبزی کاخ حسن به علت آن است که او با زهر از دنیا می‏رود و هنگام مرگ، رنگش سبز می‏گردد و سرخی کاخ حسین از آن است که او با شمشیر کشته می‏شود و صورتش با خون سرخ می‏گردد

و آمده است هنگامی که بدن مبارک امام حسن علیه‏السلام دفن گردید، محمد حنفیه بر سر مزار آن حضرت چنین گفت: «زندگی تو عزیز و پُرارزش بود و مرگ تو، واقعه‏ای جانگداز و طاقت‏فرساست. چه نیکو روحی است که کفن تو او را در بر گرفته و چه نیکو کفنی که بدن تو را حاوی است. چرا چنین نباشد، در حالی که تو چکیده هدایت و ملازم اهل تقوا و پنجمین نفر از اصحاب کسایی». امام حسین علیه‏السلام نیز فرمودند: «آن کس که مالش ربوده شده، غارت شده نیست ؛ بلکه غارت شده کسی است که برادرش را در دل خاک بپوشاند»