تفسیر آیه کهیـــعص
آيتالله «جعفر شوشتری» در كتاب «خصايص‌الحسينيه» می‌نويسد كه امام زمان(عج) در تفسير آيه كهيعص می‌فرمايد: اين آيه اشاره به شهادت امام حسين(ع) و يارانش دارد.
«سعد بن عبدالله قمی» می‌گويد: عده‌ای به حضور امام حسن عسكری(ع) شرف‌ياب می‌شدند و اجازه می‌گرفتند تا مسائلی را بيان كنند. حضرت با اشاره به فرزند خردسال‌شان (امام دوازدهم) می‌فرمودند: «ازفرزندم كه امام دوازدهم مسلمانان است بپرسيد. سعد می‌گويد: از تأويل آيه كهيعص پرسيدند. حضرت مهدی(عج) در جواب فرمودند: اين حروف مقطعه از اخبار غيبيه است و خداوند با اشاره به آن حروف، حوادث مربوط به زكريا(ع) را برای پيامبر اكرم(ص) اعلام كردند و قصه او را بيان فرمودند كه زكريا از خداوند درخواست كرد، اسمای خمسه طيبه را به او تعليم دهد.
جبرئيل نازل شد و اسما را به زكريا تعليم داد. زكريا روزی در مقام مناجات عرض كرد: «پروردگارا! چه رمزی است كه هر وقت نام محمد(ص) و علی و فاطمه و حسن(ع) را به ياد می‌آورم خوشحال می‌شوم و غم خود را فراموش می‌كنم، ولی ياد امام حسين(ع) متوجه می‌شوم تمام غم و غصه عالم به دلم می‌ريزند، بی‌اختيار اشكم جاری می‌شود؟
خداوند تبارك و تعالی، حادثه كربلا را برای زكريا(ع) چنين بيان می‌كند: ك: اشاره به كربلای حسين(ع)؛ ه: رمزی ازشهادت (هلاك) آن جناب و فرزندان و يارانش؛ ی: اشاره به يزيد ملعون، ع: اشاره و حكايت از عطش ( امام حسين(ع)و يارانش…)؛ ص: اشاره به صبر و استقامت امام حسين(ع) و ياران جانبازش دارد.
زكريا وقتی واقعه كربلا را شنيد، متأثر شد تا سه روز از مصلای خود بيرون نيامد، گريه می‌كرد و از خداوند می واست كه او را نيز فرزندی كرامت فرمايد تا مايه روشنی چشم او بوده و مانند حسين (ع) شهادت نصيبش شود.
خداوند دعايش را مستجاب كرد و حضرت يحيی(ع) را مانند امام حسين(ع) شش ماهه به دنيا آورد. شهادت را نصيبش كرد. يحيی(ع) قربانی خواسته‌های نامشروع طاغوت زمان خود شد. سر پيامبر خدا(ع) به‌عنوان هديه به سوی حاكم نامشروع بنی‌اسرائيل برده شد.*
*منبع: آيتالله جعفر شوشتری، خصايص‌الحسينيه، ص