مدرسه علميه الزهرا مياندوآب

قال علی علیه السلام: من رضی عن نفسه کثر ساخط علیه هرکس که از خود راضی باشد دشمنش زیاد می شود .حکمت6 نهج البلاغه مرحوم دشتی

قال رسوالله صلی الله علیه وآله :من تواضع فقد رفعه الله ومن تکبرفقد وضعه الله:هرکس تواضع  ورزد خداوند مقامش را رفیع می گرداند وهرکس تکبر کند خداوند خوارش می کند .

*در تاریخ تقریبا 250 ساله شیعه و امامت 11 امام بزرگوار(به غیر از دوران غیبت) سخت ترین دوران مربوط به امامت 34 ساله امام سجاد(ع) بود. جامعه اسلامی پر بود از فتنه ها و اضطراب ها و نگرانی ها و سختی های فراوان.

* امام سجاد(ع) با 6 حاکم أموی هم عصر بودند که برای مثال یکی از آنها فقط، عبدالمالک ملعون بود که نه تنها از نام علی(ع) که از نام خدا و نماز و عبادت متنفر بود!! و دستور داد “اتقوالله” را از خطبه های نماز جمعه حذف کنند و امر به معروف را ملغی اعلام کرد! و فقط یکی از فرماندارانش حجاج لعین بود.

* امام سجاد(ع) برای حفظ شیعه اقدامات زیادی داشتند که چهار تا از مهم ترین آنها را بیان می کنیم؛

* یک: زنده نگه داشتن یاد و نام نهضت عاشورا و امام حسین(ع)؛

* بعد از عاشورا دشمنان و بنی أمیه سریعا وقایع را تحریف کردند و شهادت امام حسین(ع) را خواست و جبر خدا اعلام کردند! اینجا بود که حضرت با اقداماتشان سعی در روشن گری و حفظ نهضت عاشورا داشتند. برای مثال: نوشته روی انگشتر حضرت سجاد(ع) “العزه لله” بود که بعد از عاشورا دستور دادند انگشتری جدید ساختند و روی آن نوشتند: “شقی قاتل حسین بن علی(ع)” این خودش شد یک علامت برای زنده نگه داشتن یاد عاشورا.

گریه بسیار می کردند؛ آب می دیدند گریه می کردند، رود می دیدند گریه می کردند، غذا می دیدند گریه میکردند و البته علت گریه شان را هم اعلام میکردند تا آیندگان نگویند گریه درست و جایز نیست!

* می فرمودند: حضرت یعقوب چند سالی از یوسف بی خبر بود، آنقدر گریه کرد تا کور شد؛ حال چگونه من گریه نکنم در حالیکه در یک روز 17 یوسف(اشاره به شهدای بنی هاشم و أهل بیت شان) را یک جا جلوی چشمانم شهید کردند…

* گریه ترجمان دل است. باعث تحول و تغییر است.

*امام سجاد(ع) فرمودند: سه روز در اسلام خیلی سخت گذشت؛ یکی شهادت حمزه عموی پیامبر و دوم شهادت جعفر بن ابیطالب بود که دستانش را بریدند. اما لا یوم کیوم الحسین(ع). که از همه سخت تر بود. حضرت می فرمودند: دلم از این می سوزد که حسین(ع) را به قصد تقرب به خدا کشتند! الله اکبر!!

*دیگر اقدام حضرت برای حفظ یاد عاشورا این بود که کیسه ای داشتند زرد رنگ که خاک کربلا در آن بود و بعد هر نماز بر آن سجده می کردند.

* به زیارت امام حسین(ع) تاکید فراوانی داشتند تا جایی که در روایتی از ایشان نقل می شود که فرمودند: کسی که به زیارت جدم امام حسین(ع) نرود خدا را سبک شمرده است!

* دوم: تربیت شاگردان بسیار نظیر أبو حمزه ثمالی. با اینکه کلاس های ایشان یک نفره و دو نفره بود اما در طول امامت خود اینقدر شاگرد تربیت کردند تا جایی که حلقه اول شاگردان امام محمد باقر و امام صادق(ع)، از شاگردان ایشان بودند.

*سوم: فرهنگ دعا و معارف اسلامی را تبیین کردند. صحیفیه سجادیه زبور آل محمد(ص) است. از آن غفلت نکنیم.

* این صحیفه ای که معمول است و میبینیم فقط 54 دعا است و الان صحیفیه دوم و سوم و چهارم را در تکمیل آن منتشر کرده اند که بالغ بر 257 دعا است. که همه آن ها هم با درود و صلوات بر محمد و آل محمد(ص) آغاز شده است.

*چهارم: مبارزه و برخورد با حکام زمان خود. همه امامان ما سیاسی بودند و اصلا امامت با سیاست آمیخته است. امام عارف به سیاست است و امام سجاد نیز در هر فرصتی با حکام زمان خود برخورد میکردند.

قال مولی الموحدین علی علیه السلام: القلب مصحف البصر« قلب انسان کتاب چشم است» پس باید مواظب باشیم چشمانمان را از چه صحنه هایی پر می کنیم کتاب دلمان با انچه چشم می بیندنوشته می شودوممکن است انسان یک صحنه را یک لحظه ببیند واثرآن تا آخرعمر بماند….(شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید جلد20 صفحه46)

رو بـه قـبلـه مـی نـشـیـنـم.
خـسـتـه بـا حـالـی عـجـیـب از تـه دل مـی گویــــم.

اَنـتَ فـی قَـلـبی عَـزیـز

*هفته بسيج، در حقيقت فرصتى براى ارائه حركت عظيمى است كه به وسيله امام بزرگوار راحل، در اين كشور پايه‌گذارى شد و اين حركت، در اين منطقه اسلامى و دينى، براى ديگر ملتها هم ان‌شاءاللَّه الگو و سرمشق خواهد شد. ۱۳۷۵/۰۸/۳۰

* سازماندهی بسيج، يكی از نوآوری‌های امام بزرگوار بود. ۱۳۸۷/۰۲/۱۴

* امروز اگر شما جلوه‌هاى زيباى پُرشور حضور جوانان را در صحنه‌هاى پُرخطر فلسطين و لبنان مشاهده مى‌كنيد، اين الگوگيرى از بسيج است . ۱۳۸۴/۰۶/۰۲ميتوان بسیج را را بحق مكتبى‌ترين و مردمى‌ترين نيروى مقاومت جهانى ناميد. ۱۳۶۲/۰۹/۰۴

* بسيج، عبارت است از مجموعه‌اى كه در آن، پاكترين انسانها، فداكارترين و آماده‌به‌كارترين جوانان كشور، در راه اهداف عالى اين ملت و براى به كمال رساندن و به خوشبختى نائل كردنِ اين كشور، جمع شده‌اند. ۱۳۷۶/۰۹/۰۵

* بسيج به معنى حضور و آمادگى در همان نقطه‌اى است كه اسلام و قرآن و امام زمان ارواحنافداه و اين انقلاب مقدّس به آن نيازمند است؛ لذا پيوند ميان بسيجيان عزيز و حضرت ولى عصر ارواحنافداه - مهدى موعود عزيز - يك پيوند ناگسستنى و هميشگى است. ۱۳۷۸/۰۹/۰۳

* همه بايد بدانند كه در دوران دفاع مقدس چه معجزات عظيمی از حضور مؤمنانه و پر تلاش نيروهای بسيجی در صحنه‌های جنگ اتفاق افتاد؛ اين را بايد همه بدانند. ۱۳۸۷/۰۲/۱۴* مطمئن باشيد اگر حضور بسيج مستضعفين در هشت سال دفاع مقدس نبود، امروز سرنوشت كشور چيز ديگرى بود. ۱۳۸۸/۰۹/۰۴

* تا بسيج هست، نظام اسلامى و جمهورى اسلامى از سوى دشمنان تهديد نخواهد شد؛ اين يك ركن اساسى است. ۱۳۸۸/۰۹/۰۴

* عرصه‌ى بسيج يك عرصه‌ى عمومى است؛ نه مختص يك قشر است، نه مختص يك بخشى از بخشهاى جغرافيائى كشور است، نه مختص يك زمانى دونِ زمان ديگرى است؛ نه مختص يك عرصه‌ئى دون عرصه‌ى ديگرى است. در همه‌ى جاها، در همه‌ى مكانها، زمانها، عرصه‌ها و در همه‌ى قشرها، اين وجود دارد. اين معناى بسيج است. ۱۳۸۹/۰۴/۰۲

* بسيج دانشجويى يكى از ارزنده‌ترين يادگارهاى امام راحل بزرگوار ما است. ۱۳۷۷/۰۷/۱۴

* بسيج به كيفيت‌بخشيدن روزافزون به خود نيازمند است و اين حلقات «صالحين»، از كارهاى بسيار خوب و برجسته است و در طريق همين تكميل بسيج قرار دارد كه ان‌شاءالله روز به روز بايد آن را كاملتر كرد. ۱۳۹۱/۰۹/۰۱* از جمله‌ى اساسى‌ترين كارهائى كه بر عهده‌ى بسيج است و در بافت درونىِ هويت بسيج دخالت دارد، عبارت است از حمايت و دفاع از اصول مسلّم اسلامى. ۱۳۹۰/۰۷/۲۲

* جوانى كه در نيروى مقاومت بسيج به عنوان يك نيروى بسيجى، خود را خدمتگزار اهداف انقلاب و آرمانهاى اسلامى مى‌داند، بايد چنان خود را بسازد كه مثل شمعى پروانه‌ها را به دور خود جمع كند و سازندگى علمى، اخلاقى، معنوى، فكرى و سياسى داشته باشد. ۱۳۸۰/۰۸/۲۱

* اخلاص و معنويت بسيجى و ارتباط با خدا در بسيجى، يك خصوصيت عمده است. ۱۳۷۶/۰۹/۰۵

* بسيج نگاه ميكند ببيند كه اين حركت عمومى انقلاب و نظام از مسيرِ درست منحرف نشود؛ مراقب است كه انحراف به وجود نيايد؛ هر جا انحرافى مشاهده شد، بسيج در مقابل آن مى‌ايستد. اين از جمله‌ى خصوصياتى است كه مربوط به بسيج است. ۱۳۹۰/۰۷/۲۲

* آنچه كه براى همه‌ى ما، براى همه‌ى بسيجيان عزيز، براى جوانها در هر نقطه‌اى از اين عرصه‌ى عظيم كه مشغول كار هستند، بايد به عنوان شاخص مطرح باشد، عبارت است از اين سه عنصر: بصيرت، اخلاص، عمل بهنگام و به اندازه. اين سه عنصر را هميشه با يكديگر توأم كنيد و در نظر داشته باشيد. ۱۳۸۹/۰۸/۰۲* بسيجيان در قبال پيچيدگى اوضاع توانسته‌اند در ذهن خود و فكر خود و شخصيت خود پيچيدگى ايجاد كنند و بشناسند؛ قضاياى سال ۸۸ اين را نشان داد. ۱۳۸۹/۰۸/۰۲

* بسيج تنها تا آن روز پيروز است كه در يك دست بسيجى«قرآن» و در دست ديگرش«سلاح» باشد. ۱۳۶۲/۰۹/۰۴

* راز پيروزى مسلمين و وحشت و هراس دشمنان و معاندين از مسلمين در برافراختن پرچم قرآن است. بسيج بايد مطيع مسجد، حامى مسجد، عامل به قرآن و حافظ قرآن باشد. ۱۳۶۲/۰۹/۰۴

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

ss="MsoNormal" style="text-align: right;">شهرستان حجه الاسلام والمسلمین  حاج آقای حسن زاده صورت گرفت که این دیدار جهت خیر مقدم گویی

به ایشان وتجدید میثاق با نماینده رهبری صورت گرفت.

رهبر معظم انقلاب در اجتماع پر شکوه ده‌ها هزار نفر از فرماندهان بسيج:

امروز دولت آمریكا در رأس استكبار است

از یک طرف اصرار دارم که از مسئولین فعلی در بحث مذاکرات حمایت کنم،
نیاز به کمک دارند و من هم کمک می کنم؛
از طرف دیگر اصرار دارم یک قدم از حقوق هسته‌ای ملت نباید عقب‌نشینی بشود،
خطوط قرمز باید رعایت شود.

روضه الحسين

به حرم سيدالشهدا (ع) در كربلا روضه الحسين مي‌گويند. زيرا حرم هر يك از امامان و پيشوايان ديني، باغي از باغ‌هاي بهشت است.

زينبيه

به اماكني كه منسوب به حضرت زينب (س) باشد، زينبيه مي‌گويند. مرقد مطهر حضرت زينب (س) در شهر دمشق نيز به زينبيه معروف است. همچنين به مكان‌هاي برپايي مجالس عزاداري براي بانوان نيز زينبيه مي‌گويند.

شراف

در اين منطقه، امام با لشكر حر بن رياحي برخورد كردند در حاليكه آنان بسيار تشنه بودند. حضرت به ياران خود دستور دادند از آبي كه به همراه دارند لشكر حر و اسب‌هاي آنان را سيراب سازند. اين منطقه پر از آب و درخت بوده و حر بن رياحي در اين مكان راه را بر امام حسين (ع) و يارانش بست. در نتيجه امام ناچار شد شب را در اين محل بماند. شراف نام مردي بوده كه در اين محل چشمه‌هاي پر آبي ساخته بود . اين منزل نزديك به كربلا است .

فرات

نهر مقدس و با فضيلتي در سرزمين كربلاست كه مي‌گويند دو ناوداني از بهشت بر آن مي‌ريزد. در روايات آمده اگر كام هر كودكي را با آب فرات بردارند، از دوستدار اهل بيت مي‌شود. غسل كردن در اين آب براي زيارت امام حسين (ع) مستحب است. سپاه دشمن مي‌خواست با محاصره امام حسين (ع)، ترتيبي بدهد تا ايشان و يارانش با بي‌آبي روبرو شوند و به دنبال آن تسليم گردند.

كربلا

در اين سرزمين كه خاك آن بوي خون مي‌دهد، بزرگترين حماسة انسان در سال 61 هجري اتفاق افتاد. مدفن سيدالشهدا (ع) در كربلاست. امام علي (ع) پس از جنگ صفين، هنگام عبور از اين سرزمين چشمانش پر از اشك شد و فرمود: اينجاست محل فرود آمدن آنان. اينجا شهادتگاه عاشقان بي‌نظير درگذشته و آينده است كه نمونه ندارند. در روايات آمده كه حضرت سيدالشهدا (ع) نواحي اطراف قبر خويش را از اهالي نينوا و غاضريه به مبلغ 60 هزار درهم خريداري كرد و به خود آنان صدقه داد. پس با آنان شرط كرد كه مردم را به جايگاه قبرش راهنمايي كنند و هركسي را كه به زيارت قبر آن حضرت آمد، سه روز مهمان كرده و از وي پذيرايي نمايند. كربلا شهري در عراق است كه تا سال 61 هجري بيابان بود. پس از شهادت امام حسين (ع) اين محل به تدريج مورد توجه شيعيان قرار گرفت و به مركزي پر جمعيت تبديل شد. كربلا به معناي محلي است كه نزد خدا مقدس و مقرب است. امام حسين(ع) هنگام ورود به اين سرزمين ، اين نام را به كرب و بلا يعني رنج و آزمون تعبير كردند .

كوفه

يكي از شهرهاي مهم عراق بوده كه امام علي (ع) آنجا را به عنوان پايگاه حكومت خويش قرار داده بودند. ريشة لغوي نام اين شهر به معناي گردآمدن است. زيرا اين شهر را به صورت دايره‌اي شكل ساخته بودند. همچنين كوفه به معناي شن زار سرخ نيز مي‌باشد. اين شهر پس از فتح سرزمين عراق به دست مسلمانان صدراسلام، مركز و پايگاه نيروهاي نظامي مسلمين شد و در طول تاريخ موقعيت‌هاي ويژه‌اي پيدا كرد. پس از آن كه اهالي كوفه نامه‌هاي دعوت خود را براي امام حسين (ع) فرستادند، آن حضرت ، مسلم بن عقيل را به نمايندگي روانه اين شهر كرد. آن زمان در كوفه افراد مختلفي زندگي مي‌كردند. با آمدن ابن زياد، اوضاع تغيير كرد و آنان اجازه ندادند سيدالشهداء (ع) به كوفه برسد. روحيه فرصت‌طلبي، اطاعت از زور، زودباوري و تأثيرپذيري از شايعات و تبليغات از ويژگي‌هاي ديگر مردم كوفه بوده است. حادثه كربلا در نزديكي اين شهر اتفاق افتاد. سپاه يزيد اغلب از مردم اين شهر تشكيل شد. پس از واقعه عاشورا نيز اسراي اهل بيت امام حسين (ع) را وارد اين شهر كردند. حضرت زينب (س) در اين شهر خطبه‌اي خواندند كه شادي كوفيان از واقعه كربلا به عزا تبديل شد.

نينوا

نام منطقه‌اي در كوفه كه در شرق دجله و كربلا قرار گرفته است. اين سرزمين شامل تپه‌هاي باستاني بوده كه تا مصب نهر علقمه ادامه دارد. نينوا، مكاني است كه سيدالشهدا (ع) در آن منطقه به شهادت رسيدند. باب طُوًيرج نام فعلي نينوا است. وقتي امام حسين (ع) به اين منطقه رسيدند به شخصي برخورد كردند كه نامة ابن زياد را براي حربن رياحي مي‌آورد. ابن زياد در آن نامه نوشته بود: حسين را محاصره كن و درسرزمين بي‌آب و علفي فرود بياور. سيد و سالار شهيدان پس از اندكي حركت و عبور از اين منطقه به زمين كربلا رسيدند.

نهر علقمه

نهر علقمه نهري بوده كه از رود فرات جدا شده و آب زلال آنرا به منطقه كربلا و سرزمين‌هاي اطراف مي‌رسانده است. در مرثيه‌ها شهادت حضرت عباس را در كنار اين نهر ياد مي‌كنند. به اين نهر از آن جهت علقمي مي‌گويند كه حفر كننده آن اين نام را داشته است.

گودال قتلگاه

محلي كه حضرت سيدالشهدا (ع) در آخرين لحظات مقابله با دشمن از اسب بر زمين افتادند و شمر در اين مكان سر مطهر امام را از پيكر ايشان جدا كرد . آن طور كه مي‌گويند اين مكان در ميدان كربلا پائين‌تر از بقيه نقاط قرار داشت. در حال حاضر اين نقطه در محل يك سرداب خارج از حرم مطهر قرار گرفته است كه سنگ مرمري به ارتفاع نيم متر بر روي آن محل قرار دارد.

خرابه شام

پس از خطبة حضرت زينب (س) در مجلس يزيد كه اوضاع را بر ضد او دگرگون كرد، يزيد اهل بيت امام حسين (ع) را در خرابه‌اي بي‌سقف جا داد آنان سه روز در آن خرابه بودند و براي سيدالشهدا(ع) عزاداري مي‌كردند.

تل زينبيه

تل به معناي تپه، توده خاك و ريگ است. سرزمين كربلا، ناهموار و داراي تل و تپه بوده است. در حادثه كربلا تپه‌اي مشرف بر محل شهادت شهداي كربلا وجود داشته كه حضرت زينب (س) بالاي آن مي‌آمدند تا وضعيت برادر عزيزشان حضرت امام حسين (ع) را در ميدان نبرد بررسي كنند. در حال حاضر بنايي به همين نام در سمت غرب صحن حرم امام حسين (ع) وجود دارد. كار تجديد بناي تل زينبيه در اين اواخر حدود سال 1398 هجري قمري انجام شد

قال علی علیه السلام: فکرخوب  موجب ← گفتارخوب← رفتار خوب ← عادت خوب ← شکوفایی استعداد ← هویت فرد← وسرنوشت خوب می شود.