مدرسه علميه الزهرا مياندوآب

برای دیدن سایز برگ عکس کلیک کنید

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آ له)

إیَّاکُمْ وَ فُضُولَ النَّظَرِ فَإِنَّهُ یَبْذُرُ الْهَوَی وَ یُوَلِّدُ الْغَفْلَة

پیامبر خدا صلی الله علیه و آ له فرمودند: از نگاه‌های زیادی بپرهیزید،
زیرا که آن تخم هوس می‌پراکند و غفلت می‌آورد.

حضرت علی ـ علیه السلام ـ درباره مواظبت و حفاظت از چشمها فرمود:

«لَیْسَ فِی الْبَدَنِ‌ شَیءٌ اَقَلَّ شٌکراً مِنَ الْعَیْنِ فَلا تُعطوها سٌؤلَها

فَتَشْغَلکُم عَنْ ذِکْرِ اللهِ‌ عَزَّ وَجَل»

چیزی در بدن کم سپاستر از چشم نیست، خواسته اش را ندهید که

شما را از یاد خدا باز می دارد.

چشمی که به نگاه حرام آلوده نگردد، سبب برکات زیر می گردد:

1 . دیدن شگفتیها: رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود:

«غُضُّوا اَبْصارَکُم تَرَوْنَ الْعَجائِبَ»چشمهایتان را (از نامحرم) بپوشانید
تا عجایب و شگفتیها را ببینید.

2 . راحتی قلب: امام علی ـ علیه السلام ـ فرمود:

«مَنْ غَضَّ طَرْفَهُ اَراحَ قَلْبَهُ»

آنکه از نامحرم چشم خود را فرو نهاد، قلبش را راحت کرده است.
3 . نیک خویی:‌همچنین آن حضرت فرمود:

«مَن‌ غُضَّتْ اَطرافُهُ حَسَنَتْ اَوصافُهُ»

کسی که نگهاههایش کنترل شود، صفاتش نیکو گردد

از منظر دهمین امام شیعیان، حضرت هادی عليه‏ السلام يکي از ويژگي‌هاي اولياء خدا و انسان‌هاي صالح عفو و گذشت و پذيرش عذر ديگران است.
ايوب بن نوح مي‏‌گويد: آن حضرت طي نامه‌‏اي به يکي از ياران ما که موجب ناراحتي شخص دیگری شده بود، توصيه کردند که برو از فلاني عذر خواهي کن و بگو: «إِنَّ اللَّهَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْرا إِذَا عُوتِبَ قَبِلَ»
«اگر خداوند خير بنده‏‌اي را بخواهد،او را حالتي عطا مي‏‌کند که هرگاه از او عذر خواسته شد، مي‏‌پذيرد.» تو نيز عذر ما را بپذير!

«مستدرک الوسائل، جلد 8، صفحه 329»

دلم پر مى ‏زند امشب براى حضرت باقر

كه گويم شرحى از وصف و ثناى حضرت باقر                                                                                                 

نديده ديده ى گيتى به علم و دانش و تقوا

كسى را برتر و اعلم به جاى حضرت باقر

ز بهر رفع حاجات و نياز خويش گرديده

سلاطين جهان يكسر گداى حضرت باقر

زبان از وصف او لكن، قلم از مدح او عاجز

كه جز حق كس نمى ‏داند بهاى حضرت باقر

نزايد مادر گيتى ز بهر خدمت مردم

به جود و بخشش و لطف و سخاى حضرت باقر

به ذرات جهان يكسر بود او هادى و رهبر

كه جان عالمى گردد فداى حضرت باقر

برو كسب فضيلت كن چو مردان خدا اى دل

ز بحر دانش بى منتهاى حضرت باقر

اگر گردد شفيع ما بنزد خالق يكتا

بهر هر دردى شفا بخشد دعاى حضرت باقر

ز اندوه و غم و محنت بود آسوده و راحت

بزير سايه و تحت لواى حضرت باقر

حلول ماه بندگی خدا،ماه رجب مبارک

تابهار قرآن دوماه فرصت باقیست

خدا در دلهای پاک خانه دارد

برای دل تکانی این بهار برنامه ای داری !؟

فردا دیر است امروز کاری کن!

حضرت صادق علیه السلام:
هرگاه خواستى از ما حدیثى نقل کنى و شیطان تو را فراموشى داده بگذار دست خود را بر پیشانی خود و بگو:
صَلَّىَ اللَّهُ عَلى مَحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ
یا مُذَکِّرَ الْخَیْرِ وَ فاعِلَهُ وَالآمِرَ بِهِ ذَکِّرْنى ما اَنْسانیِه الشَّیْطانُ
درود خدا بر محمّد و آلش خدایا از تو خواهم
اى به یاداندازه خیر و انجام دهنده اش و دستور دهنده اش یادم آر آنچه را شیطان از یادم برده

امام على(عليه السلام) فنِّ خطابه و سخنورى را به فرزندان خود مى‏آموخت. روزى امام حسن(عليه السلام) را واداشت تا به منبر رفته، براى مردم خطبه بخواند. وقتى امام مجتبى(عليه السلام) سخنرانى ايراد كرد، امام على(عليه السلام) او را ستود. در يكى از شب‏هاى عيد، امام على(عليه السلام) خطاب به فرزندش امام مجتبى(عليه السلام) فرمود: برخيز و براى مادران و برادران و خواهران خود سخنرانى كن،امّا امام مجتبى(عليه السلام) در حضور پدر خجالت مى‏كشيد. امام على(عليه السلام) براى اينكه فرزندش آسوده خاطر برخيزد و خطابه ايراد كند از اطاق خارج شد و روبروى درب ورودى منزل ايستاده، سخنان فرزند را زير نظر داشت،امام مجتبى(عليه السلام) برخاست و با حمد و ستايش خدا، سخن آغاز كرد، و به جدّش رسول خدا(صلى الله عليه و آله و سلم) درود فرستاد و آنگاه با سخنرانى جالبى نظر همگان را به خود جلب كرد، در پايان سخنرانى او، امام وارد اطاق شد، امام حسن(عليه السلام) را در آغوش كشيد و از خطابه زيباى او تشكّر كرد. [1]

پی نوشت :
[1] . الگوهاى رفتارى، جلد 13 امام على (عليه السلام) و مباحث تربيتى، محمد دشتى

شروط و موانع تحصیل و به كار زدن علم

«لِكُلِّ شَىْءٍ آفَةٌ، وَ لِلْعِلْمِ آفاتٌ» براى هر چیز آفتى است، ولى علم آفتها دارد. عجیب است! هر جا بین زید و عَمر و یا دو طایفه مخاصمه و در گیری مى شود، اهل علم مال المصالحه قرار مى گیرند. تازه اگر علم تحصیل شود، خدا مى داند استفاده كردن از آن در طریق رضاى خدا، چه قدر شروط و موانع دارد!

راهنمایی درباره تبلیغ

سؤال: خواهشمندم در مورد تبلیغ، حقیر را راهنمایی فرمایید.

ج: باسمه تعالی

الحمدلله وحده و الصلوة علی سید أنبیائه محمد و آله سادة الأوصیاء.

مبلّغ اگر از یقینیات (اموری که به صحت آن ودرستی آن یقین دارد )تجاوز نکرد، پشیمان نخواهد شد. مبلّغ باید مؤمنین را متصل به «ثقلین» نماید، یا اتصالشان را محکم تر نماید.

اگر در مسلمات، مردم با «ثقلین» شدند، خودشان تعقیب از تعلم موالید و مستخرجات صحیحه از آنها می نمایند. [مبلغین] در مدائح و مصائب و معارف، اقتصار بر کتب علما یا مقبول نزد علما نمایند؛ و در احادیث، بر کتب معتبره معروفه اکتفا نمایند.

و [اکنون] مرسوم شده [ که] همه اینها را از حفظ انجام می دهند و لازمه اش این است که مردم از بسیاری محروم می شوند و مبلغ با تکرار انجام تبلیغ می دهد؛ اولی این است که غیر احادیث را از روی کتابهای مقبوله بخوانند و اختیار نمایند آنچه احسن است؛ و در احادیث از روی کتب معروفه معتبره شیعه انجام دهند، با ترجمه صحیحه؛ تا افاده و استفاده احسن و اکثر باشد.

قدر آب و هوای خوب را بدانید

به طلاّب توصیه مى‏شود كه از آب و هواى خوب و سالم قدردانى كنند، و در اشتغال به تحصیل همّت و اهتمام داشته باشند.

در زمان ما طلاّب در هواى گرم نجف در چهار ماه ربیعین و جمادیین (1) كه گاهى با قَلْبُ الأْسَد(2) مصادف مى‏شد و بسیار گرم بود و تعطیلى كم داشت و فقط ایّام فاطمیّه ـ علیها السّلام تعطیل مى‏شد، با چه شور و اشتیاق مشغول تحصیل بودند و تعطیلات تابستانى رسم نبود!

اشتغال به تحصیل در آن گرماى سوزان و با نبود امكانات و وسایل برقى خنك كننده‏ى هوا و آب نظیر یخچال و پنكه و كولر و… از كرامات بود!

والله الموفق للصواب و الحمد لله و الصلوة علی محمد و آله.